In mijn doctoraatsonderzoek wil ik de mogelijkheden en paradoxen onderzoeken van hat paradocumentaire als performatieve strategie om me te verhouden tot het dispositief van sociale sortering en de Westerse 'migratiemachine'. Terwijl klassiek documentair theater erop gericht is om een bepaald reëel gebeuren of fenomeen door middel van reconstructie kritisch te analyseren en daarbij vaak aanspraak maakt op een grotere waarachtigheid dan andere media, reduceert het al te vaak de complexiteit van het gebeuren tot een sluitend, lineair narratief, tot causaliteit en dramatiek. Het paradocumentaire, echter, dat het artificiële onderscheid tussen feit en fictie opheft, heeft de potentie om zowel bepaalde sociale en politieke mechanismen te bevragen, als de idee van het documentaire en het reële zelf. Dit doctoraat, dat gestalte krijgt doorheen verschillende media en opvoeringscontexten, stelt me in staat mijn intuïtief opgebouwde paradocumentaire praktijk te verdiepen, te formaliseren en te delen met een nieuwe generatie theatermakers. Uiteindelijk zal mijn onderzoek, naast een reflectiemoment en een internationaal symposium, drie onderzoeksateliers en twee onderzoeksseminaries, zich uitkristalliseren in vijf theatrale producties: een ommegang, een paradocumentaire televisieserie, een theatrale installatie, een grote-zaalvoorstelling en een digitale kunstenaarstekst.