Bruno de Wever (°1960) is hoogleraar aan de Vakgroep Geschiedenis van de UGent. Hij studeerde geschiedenis aan de Universiteit Antwerpen en de Universiteit Gent waar hij in 1983 licentiaat en in 1992 doctor in de geschiedenis werd. In 1985 werd hij assistent van Herman Balthazar aan de Vakgroep Nieuwste Geschiedenis. In 1995 werd hij tot universitair docent aangesteld, in 2004 tot hoofddocent en in 2012 tot hoogleraar. Hij doceert over de geschiedenis van de 20ste eeuw, de geschiedenis van België, historische methode en publieksgeschiedenis. Hij is co-directeur van het Instituut voor Publieksgeschiedenis (www.ipg.ugent.be). Tevens leidt hij als vakdidacticus leraars geschiedenis op.
Hij publiceerde boeken en artikels in nationale en internationale wetenschappelijke tijdschriften over de Vlaamse beweging, het Vlaams-nationalisme, de Nieuwe Orde, fascisme en nationaal-socialisme, collaboratie en verzet in België tijdens de Tweede Wereldoorlog en de herinnering eraan, de naoorlogse zuiveringen, de jodenuitroeiing en de ontkenning ervan, de methode van de mondelinge geschiedenis en publieksgeschiedenis.
Hij was vice-voorzitter van de kernredactie van de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, een in 1998 verschenen standaardwerk. Hij is hoofdredacteur van Wt: Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging en was hoofdredacteur (2010-2015) van het Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste Geschiedenis.
Hij presenteert zijn wetenschappelijk werk in voordrachten, bijdragen aan radio- en televisieprogramma's en in kranten en algemene tijdschriften.
Hij bekleedt bestuursmandaten in het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (www.cegesoma.be), het War Heritage Institute (https://warheritage.be/) en National Movements & Intermediary Structures in Europe (nise.eu).
In 2001-2002 was hij Fellow aan het Netherlands Institute for Advanced Study in Humanities and Social Sciences.
