This project is to be situated in the field of late Latin literature and focuses on the poet Maximian (6th c.AD). His corpus consists of six elegies (686 verses in total) that put the motif of old age explicitly on the foreground. This forms a stark contrast with elegiac poems from the classical period (1st c.BC), which are written from the perspective of young men and which tend to emphasize the virility of the male body. The combination of the genre of the elegy and the discourse of old age is thus wholly original: Maximian subverts the logic of the elegiac genre by adopting the perspective of the old man who is bitter about the hardships of old age.

Maximian's late antique text is furthermore the lens through which other works of Antique literature that have old age at their core will be examined. Authors as Cicero, Seneca, Pliny, Augustine, Symmachus et al. discuss advantages and disadvantages of old age, as well as the position of older people in society. Firstly, similarities and discrepancies between these authors in regard to their views on old age will be established, as well as a comparative study of the chosen genres in this secondary corpus. These findings are the foundation on which we will base ourselves to research in a later stage of the project how Late Antiquity can help us understand the content of these classical works.

Lastly, this study productively combines antique literary studies with 'ageing studies', which focus on the self-representation of older people and their experience of old age. More specifically, insights from the field of "literary ageing studies" (such as late style, late-life creativity and the intersectionality between age and gender) are especially beneficial for the analysis of Maximian's late Latin poems.

Dit project kan gesitueerd worden in het veld van de laat Latijnse letterkunde en heeft de dichter Maximianus (6e eeuw n.Chr.) als focus. Zijn corpus bestaat uit zes elegieën (686 verzen in totaal) die het motief van de ouderdom expliciet op de voorgrond plaatsen. Dit vormt een sterk contrast met elegische gedichten uit de klassieke periode (1ste eeuw v.Chr.), die geschreven zijn vanuit het perspectief van jonge mannen en die de neiging hebben om de viriliteit van het mannelijk lichaam te benadrukken. De combinatie van het genre van de elegie en het discours van de ouderdom is daarom volledig origineel: Maximianus draait de logica van het elegische genre om door het perspectief van een oude man in te nemen die bitter is over de ontberingen van ouderdom.

De laat antieke tekst van Maximianus is verder de lens waardoor andere werken uit de Oudheid die ook ouderdom als focus hebben, onderzocht zullen worden. Auteurs zoals Cicero, Seneca, Plinius, Augustinus, Symmachus et al. bespreken voordelen en nadelen van ouderdom, alsook de positie van ouderen in de maatschappij. Eerst zullen gelijkenissen en verschillen vastgesteld worden tussen deze auteurs op vlak van hun visies over ouderdom, en er zal ook een comparatieve studie van de genres in dit secundaire corpus gemaakt worden. Deze bevindingen zijn het fundament waarop we ons zullen baseren om in een later stadium van het project te onderzoeken hoe de Late Oudheid ons kan helpen om de inhoud van deze klassieke werken te begrijpen.

Tenslotte combineert dit project op een actieve manier antieke literaire studies met “ageing studies”, een veld dat focust op de zelfrepresentatie van ouderen en hun ervaring van ouderdom. Meer specifiek zijn het de inzichten uit het veld van “literary ageing studies” (zoals de late stijl, creativiteit in het latere leven, en de intersectionaliteit van leeftijd en gender) die vooral nuttig zijn voor de analyse van de laat Latijnse gedichten van Maximianus.

People

Supervisor(s)

Marco Formisano

Department of Literary Studies

Late or too late? Old age in the late Latin elegies of Maximianus (6th c. AD)

Tabgroup

Supervisor(s)

Marco Formisano

Phd Student(s)

Nina Van der Sype

External(s)

Aagje Swinnen