Today's parliamentary democracy has a long history. During the Ancien Regime, representative institutions known as "Estates," "Diet", "Riksdag", "Parliament" or "Cortes" existed in many European countries. They were the counterparts of the sovereign and defended the interests of politically emancipated groups in society. Their composition and political role varied from state to state, and was subject to change over time. The aim of this project proposal is to investigate the representative institution of the county of Flanders in the period 1585-1700. The choice of the long 17th century is motivated by the question of how after the secession of the rebellious provinces, the sovereign and representative institutions in the Southern Netherlands were able to find a modus vivendi again. Although the monarch no longer convened the once so powerful States General, this did not prevent the representative institutions in the individual southern provinces from being able to play their role again and thus probably become a stabilizing factor in the state. In the Southern Netherlands, unlike in other of his territories, the sovereign did not have to deal with revolutions or uprisings with a strong social slant. The choice of the county of Flanders stems both from the very particular history of the Estates of Flanders, which allows for a number of intriguing questions, and from practical considerations.
De hedendaagse parlementaire democratie kent een lange voorgeschiedenis. Tijdens het Ancien Regime bestonden in vele Europese landen representatieve instellingen, bekend als "Staten", "Dieta", "Parliament", "Riksdag" of "Cortes". Zij waren de tegenspelers van de vorst en verdedigden de belangen van de politiek geëmancipeerde groepen in de samenleving. Hun samenstelling en politieke rol verschilde van staat tot staat, en was doorheen de tijd aan wijzigingen onderhevig. Het doel van dit projectvoorstel is een onderzoek naar de representatieve instelling van het graafschap Vlaanderen in de periode 1585-1700. De keuze voor de lange 17e eeuw is ingegeven door de vraag hoe na de afscheuring van de opstandige gewesten, de vorst en de representatieve instellingen in de Zuidelijke Nederlanden opnieuw een modus vivendi hebben kunnen vinden. Hoewel de vorst de eertijds zo machtige Staten-Generaal niet meer samenriep, verhinderde dit niet dat de representatieve instellingen in de afzonderlijke gewesten opnieuw hun rol hebben kunnen spelen en daardoor wellicht een stabiliserende factor in de staat zijn geworden. In de Zuidelijke Nederlanden kreeg de vorst, in tegenstelling tot in andere van zijn gebieden, niét te maken met revoluties of opstanden met een sterk sociale inslag. De keuze voor het graafschap Vlaanderen vloeit voort uit zowel de heel eigen geschiedenis van de Staten van Vlaanderen, die een aantal bijzondere vraagstellingen mogelijk maakt, als uit praktische overwegingen.