De Apennijnen worden vaak omschreven als een kruispunt vanculturen in de pre-Romeinse Metaaltijden (ca. 3000-300 vChr), maar archeologen weten weinig over hoe, waarom, en waar pre- en protohistorische mensen zich door deze bergen bewogen. Onderzoek naar voor-Romeinse gemeenschappen in het Apennijnse gebergte richt zich van oudsher op lange-afstandscontacten, uitwisselingsnetwerken, en de opkomst van centrale nederzettingen in de dalen. Hierdoor blijven lokale aspecten van prehistorisch leven in de bergen onderbelicht, waaronder economische activiteiten in het hooggebergte, praktische aspecten van reizen door de Apennijnen, en de veerkracht van berggemeenschappen onder veranderende klimatologische en politieke omstandigheden.
Dit project onderzoekt mobiliteit en landgebruik in twee Apennijnse berggebieden door de ruimtelijke patronen van menselijke activiteit
door de tijd heen te reconstrueren. Dit gebeurt op basis van bestaande en nieuwe informatie over sites, routes, afstanden, en fysieke en culturele restricties. Twee berggebieden in Centraal en Zuid-Italië worden onderzocht met behulp van niet-invasieve archeologische en geofysische technieken, etnografische observaties van recente en huidige gebruikers, en gegevens over klimaat en omgeving. Het doel van het onderzoek is om de centrale bergketen van Italië te integreren in modellen van samenlevingen tijdens de Metaaltijden, alsmede het verfijnen van archeologische methodiek voor de studie van marginale landschappen.