De uitwisseling van grondstoffen en technieken voor de zegelproductie in het oude Nabije Oosten
Als kruispunt tussen drie continenten is het Midden-Oosten steeds een complexe contactzone geweest op het vlak van interculturele relaties. Reeds vanaf de Bronstijd, wanneer de eerste ‘internationale’ contacten tot stand kwamen, hebben deze relaties een impact op de materiële cultuur van de verschillende opeenvolgende beschavingen in deze regio. De studie van importmateriaal en van wederzijdse technologische en artistieke invloeden laat toe handelsroutes en culturele uitwisselingen, zowel op intraregionaal als op interregionaal niveau, in kaart te brengen.
De nadruk wordt daarbij traditioneel gelegd op de studie van ceramiek, luxegoederen en iconografische invloeden, maar dit onderzoek spits zich toe op kleine artefacten zoals amuletten en zegels. Hun grootschalige verspreiding in tijd en ruimte, de contexten waarin ze opduiken, maar ook hun vormgeving, onderhevig aan regionale verschillen en invloeden van buitenaf, maken van deze populaire kleinoden een uitermate geschikte parameter om de aard en de intensiteit van interculturele contacten te evalueren.
Het zwaartepunt van het huidige onderzoeksproject ligt op de Levantijnse regio tijdens het 2e en 1e millennium v.C. omwille van de sleutelrol die het steeds heeft vervuld voor de contacten tussen Mesopotamië, Anatolië, Egypte en het oostelijke deel van de Middellandse Zee.
Bouwend op een doctoraal proefschrift en de verwerking van nieuwe vondsten, gaat dit project nader in op de uitwisseling van grondstoffen en van de technologische know-how tussen de verschillende regio’s, zoals gereflecteerd door de zegelkunst. Door middel van non-destructieve materiaalanalyse op zegels in museumcollecties en steunend op experimentele studies van courant gebruikte materialen (steatiet, faience …) en decoratietechnieken, zal deze benadering toelaten huidige historisch-economische modellen met betrekking tot de uitwisseling van materialen te toetsen.