to be completed
Tegen de achtergrond van de sterk toegenomen academische interesse in de hedendaagse Franse literatuur stelt dit onderzoek de mogelijkheden, maar ook de grenzen van literatuurstudie “in real time” in vraag. Het buigt zich daartoe over een representatief corpus van gevierde auteurs van eenzelfde generatie (in het bijzonder P. Quignard en P. Michon), die onder invloed van een doorgedreven universitaire belangstelling reeds de status van veeleisende “klassieken” van de hedendaagse canon hebben bereikt. Aan de hand van tekstuele analyse, omkaderd door een eclectisch arsenaal van begrippen, ontleend zowel aan discoursanalyse (ethos, posture) als aan het werk van Pierre Bourdieu (de “scholastieke rede”), wordt nagegaan op welke manieren dergelijke schrijvers de academische receptie van hun oeuvre zelf mee vorm geven. De spanning tussen hun canonieke reputatie van moeilijke, haast precieuze schrijvers (“le cabinet des lettrés”, zoals ze wel eens worden genoemd), en hun inhoudelijke zoektocht naar een zekere “naïviteit”, naar een oorspronkelijk inzicht dat het geschreven woord voorafgaat, staat daarbij centraal.